Obcowanie z naturą i obserwowanie siebie w tej relacji jest dla mnie nieustającą inspiracją, tematem który
powraca do mnie w kolejnych odsłonach.
Sposób percepowania otoczenia nie zasadza się dla mnie jedynie na warstwie wizualnej, to także odczucia
związane z fakturami, dźwiękiem, zapachem. Wszystko to wchłaniam z otaczającego mnie świata, przetwarzam i
kreuję swoją wizję w materiale mi najbliższym – ceramice, łącząc ją z kamieniem, drewnem czy metalem.
Świadomie i podświadomie badam różne formy ekspresji mojego języka – kształty, tekstury, kolory, materiały oraz
znaczenia jakie im nadaję. Koncentruję się na metaforach i symbolach jakie ze sobą niosą.
Ceramika a szczególnie porcelana wyraża dla mnie najpełniej dualizm i przeciwności: jest przezroczysta i
nieprzezroczysta, biała i może przybrać każdy kolor aż do głębokiej czerni, delikatna, krucha i twarda, mocna.
Może być też podłożem do obrazu lub angażując światło sama może stać się obrazem.
Snuję zatem swoją opowieść o tych niezwykłych formach życia które są we mnie – mikrokosmosy bakterii,
komórek, światów których nigdy nie zobaczę, mogę je sobie jedynie wyobrazić. Jest to także opowieść o
światach z zewnątrz które wprawiają mnie w nieustanny zachwyt, czasem trwogę – próby kreacji, interpretacje
pierwowzorów.